زامان لار دولاناجاقلار. و دورانلار گله جك و گئده جك لر. آما هله اينسانلار ياشامالي ديلار يئر اوزونده. بو بلوقدا چاليشاجايام بيلديگيم قدر بير يول تاپام  داهي ياخجي ياشاماغا، هم اؤزومه ، هم باشقا اينسانلارا، اؤزلليكله آذربايجاندا ياشايان عزيز تورك لره. منيم ساواديمين آزليغيني توركي ادبياتيندا ...( آرديني اوخويون لوطفا)

{اردوغان=ار(قهرمان و شجاع)+دوغان(زاينده)  اردوغان:سرزميني كه مردان و زنان قهرمان و شجاع ميزايد.توضيح واضحات كه اردوغان من ربطي به اردوغان نخست وزير تركيه ندارد!}

روشنفكر و مشكل زبان

   جلال آل احمد كه بي شك يكي از بزرگترين متفكران قرن بيستم در ايران بشمار ميرود، در فصل پنجم كتاب" خدمت و خيانت روشنفكران"چاپ سوم ( انتشارات رواق) با عنوان: " روشنفكر ايراني كجاست؟" نوشته اي كوتاه ولي خواندني در خصوص آذربايجان و زبان تركي در ايران دارد كه مطالعه ي آن شايد اذهان و وجدانهاي غبارگرفته ي پارسي پرست را تكاني دهد.هرچند كه جلال در اين نوشته اش تئوري زبان آذري كسروي را مسلّم فرض ميكند ، ليكن با وجود همين فرض، باز هم آموزش زبان تركي به تركان را ضروري و لازمه ي شكوفايي و بالندگي فرهنگي مردم ترك آذربايجان ميداند.همگان را به مطالعه ي اين مطلب و صد البته در ادامه، نقد ذيل آن دعوت ميكنم. جهت مطالعه به ادامه مطلب برويد. شايان ذكر است كه جلال اين نوشته را حدود 50 سال قبل نوشته است.

   بنظرم جلال، آنجا كه ميگويد: " از آغاز پيدايش مفهوم مليّت ، يعني از اوان مشروطيت تاكنون، حكومت تهران اگر نه از نظر اقتصادي و سياسي،ولي حتما از نظر فرهنگي آذربايجان را مستعمره ي خويش ميداند و اولين نتيجه ي سوء اين استعمار فرهنگي،كشتن فرهنگ تركي در حوزه ي آذربايجان است." ، لبّ مطلب را ادا كرده است. عنايت كنيد كه جلال بهيچوجه ترك زبان نبوده است كه چنين سخناني را بتوان بر تعصب قومي وي حمل كرد.  و بالاخره اينكه... قال الله حكيم: فبشّر عباد! الذين يستمعون القول و يتّبعون احسنه! بندگان را بشارت بده! آنان را كه سخنان - و آرا و نظرات - را ميشنوند و سپس بهترينش را پيروي ميكنند.

نامگذاري فرزندان تورك ايران با اسامي تركي، ممنوعيت يا محدوديت؟

   ظاهرا در پشت پرده ي مانع تراشي مسئولين ثبت احوال مناطق تورك نشين ايران در مقابل نامگذاري نوزادان اين مناطق با اسامي توركي، بخشنامه هايي نهفته است. انگيزه ي پان فارسيستي نهفته در پشت توجيه امنيتي براي ارتكاب چنين محدوديتهايي، كاملا هويدا و آشكار است. چرا كه نامگذاري فرزندان يك قوم با اسامي تركي ، هيچ منافاتي با امنيت ملي كذايي نداشته و تنها يك ديدگاه نژادپرستانه ي پنهان در پشت ماجرا كه خط فكري "تضعيف تدريجي ساير زبانها و فرهنگها و نمادهاي غير فارسي" را در ايران دنبال ميكند، با اسم رمز " امنيت و وحدت ملي" ميتواند جرات چنين جسارتي را به خود دهد.  البته بنظر ميرسد كه تاكتيك اينستكه فعلا تا جايي كه ميتوانند در مقابل نامهاي توركي مقاومت كنند و مانع تراشي نمايند ، اما اگر ديدند كه "يارو!" خيلي ديگر اصرار بر نام توركي نوزادش دارد ، قبول كنند تا زياد سرو صدا بلند نشود!

   حقيقت اينستكه... (ادامه ي مطلب را بخوانيد)

 آگاهي - ثروت - آزادي

   آگاهي - اگر واقعي باشد - براي تو آزادي مي آورد؛ 

   آگاهي تو را از بند توهّمات ذهني ، تعصبات برگرفته از محيط ، عقده هاي پيدا و پنهان اجتماع پيرامونيت آزاد ميكند . تو را بر مرتبه اي مينشاند كه همچون ناظري به تحليل روابط بنشيني. آگاهي افقهاي جديد از فهم و ادراك را  بر چشمانت خواهد گشود. هر چه آگاهتر شوي، آزادتر خواهي شد. اين " شدن " را به تاخير منداز.

آگاهي ، در" تنهايي" و " سكوت" به بلوغ ميرسد.

    ثروت نيز آزادي مي آورد؛ ثروت براي تو آزادي از " مكان " و آزادي از " زمان" مي آورد. ثروت هر چه بيشتر ، تو مرزها را آسانتر و سريعتر طي خواهي كرد. ثروت ، گذر از اقيانوسها را براي تو ميسور ميكند و كره ي خاكي در زير پايت كوچك مينمايد. با ثروت ، در هر مكاني كه اراده كني ، ميماني و هر  " مكاني" از آن توست.

    ثروت ، آزادي از قيد " زمان " را نيز برايت ارمغان مياورد. ثروت ، مديريت زمانت را به تو ميسپارد؛ اكنون "زمان" در دستان توست و - هر چند لاجرم چون اسبي به پيش تازنده است - تو بر آن لگام ميزني و از او سواري ميگيري. ثروت ، زمان محدود و گرانبها را در اختيار تو ميگذارد. ثروت ، زمان را براي تو " آزاد" ميكند. تا از آن به بهترين وجه - و نه صرفا براي دغدغه ي نان - بهره بري.

   جسم سليمي كه آگاهي و ثروت را توأمان دارد ، دو شاهبال نيرومند دارد كه ميتواند به مدد ايشان ، " آزادي " را هم خود تجربه كند و هم براي " ملّتش" سوغات آرد.

 يازي سونو ( پي نويس سابق!) :   اين بود انشاي من با موضوع : علم بهتر است يا ثروت!

ي.س. ( پ.ن. سابق!) 2 : مرجع ضمير " تو " در اينجا ، " من " نيز هست.

پيرمرد و من

 گمانم تا 24 سالگي خودم را باور نداشتم . اصطلاحا اعتماد به نفس نداشتم! او به من داد...او و نيز شايد 3 ماه زندگي در چادر در پاي ساوالان عظيم...همراه او....او با چشمان نافذش ... با لحن متينش ، با ادب عميق و واقعي - و نه سطحي و تصنّعي مثل اغلب كسانيكه ميبينيم- و دانش وسيعش. و با كمك هوش ذاتي اش. و ساوالان با متانت و سكوت و عظمتش... .

   نحوه ي تدريسش...

متنفرم

   امروز تاسوعاست!

      از همه ي كسانيكه - مخصوصا آزربايجانيهايي كه -  ميدانند الان در قره داغ هزاران نفر هنوز در چادر هاي برف گرفته ميلرزند ، و با اينحال دلشان را با دادن " احسان" و " نذري " و .... خوش كرده اند ، متنفرم. از همه ي كساني كه در اين روزها ميروند و " احسان " ميخورند هم ، همينطور!

همين!

گوش كن!

 وقتي اين موسيقي را گوش ميكني، به ياد آر كه ما ميتوانستيم چقدر مهربانتر باشيم. 

چقدر ميشد دست در دست هم عاشقانه برقصيم

مستانه بخنديم

اما امروز گريه و كين همدم ما شده است. با ماتم بيش از خنده انس داريم.

بيا برگرديم

به روزي كه زاده شديم

به لحظه اي كه من و تويي در آن نبود

به دنيايي كه شاديها در آن عادلانه قسمت شده اند

به زماني كه تو نميخواستي خودت را بر من تحميل كني 

 و من هم تو را دوست خود ميدانستم

به زمانيكه امنيت تو در تحقير و نابودي من بدست نميامد

به گاهي كه قلبهاي ما نه براي توهمات ، كه براي انسان بودن ميتپيد

گاه كودكي... .

مرزها و آدمها

مارتين لوتر كينگ، رهبر سياهان آمريكا

      رويايي دارم (به انگليسي: I Have a Dream) نام يك سخنراني ۱۷ دقيقه‌اي از مارتين لوتر كينگ است كه در 28 اوت 1963 در گردهمايي بزرگ طرفداران تساوي حقوق سياهپوستان و سفيدپوستان در برابر بناي يادبود لينكلن در واشنگتن دي سي ايراد شد. رويايي دارم از مهم‌ترين و مشهورترين سخنراني‌ها در تاريخ آمريكا به‌شمار مي‌آيد.

مارتين لوتركينگ در اين سخنراني كه در آن عبارت «رويايي دارم» تكرار مي‌شد، درباره آرزوي خود سخن گفت و ابراز اميدواري كرد كه زماني در آمريكا طبق مرام و آرمان خويش زندگي كند و تحقق مساوات و برابري ذاتي انسان‌ها را به چشم ببيند.

وي ۵ سال پس از اين سخنراني در 4 آوريل 1968 در شهر ممفيس ايالت تنسي ترور شد. با اينكه نتايج عملي "جنبش ضد نژادپرستي" را به چشم خود نديد، اما تاثير عميقي در تغيير قوانين تبعيض‌آميز نژادي برجاي گذاشت.

   اين سخنراني در سال ۲۰۰۴ توسط كتابخانه ي كنگره ي آمريكا تحت عنوان «اثر برجستهٔ فرهنگي و تاريخي ماندگار» به فهرست " گنجينه ي ملي ضبط آمريكا " اضافه شد.

امّا مارتين لوتر كينگ كيست؟( ادامه مطلب را بخوانيد)

    من رويايي دارم...  

     همانند "مارتين لوتر كينگ"، من هم رويايي دارم... .   در روياي من هيچ قومي به خاطر زبانش ، به دليل لهجه اش شرمنده نيست. در روياي من هيچ ملتي به اجبار اقتصادي مجبور به ترك وطن نميشود.در روياي من ، فرزندان هر قومي در مدارسشان زبان مادري خود را با افتخار مي آموزند و انسانها بقدري آزادند كه هيچكس آموختن به زبان مادريش برايش يك رويا و آرمان نشده است. در روياي من ، جوان تورك و كورد و بلوچ و عرب در ايران ، داراي حقوق و درآمد و امكانات برابر با جوان يزدي و اصفهاني و كرماني است.

    من رويايي دارم.در روياي من يك تبريزي براي اينكه بيهوده در تلاش است غرور بجامانده از صدها سال سيادت بر ممالك پهناورش را ارضا كند، نيازي به اغراق درباره ي شهر خود و بزرگنمايي داشته هايش (و نداشته هايش!) نميبيند- چرا كه 80 سال عقب نگهداشته شدگي را بر گرده ي نحيفش احساس ميكند، اما غرور او را وادار به انكار ميكند.-

    در روياي من... ( ادامه ي مطلب را بخوانيد)

ابتدا تو را ناديده مي گيرند؛

سپس مسخره ات مي كنند ؛

و بعد با تو مي جنگند؛

ولي در نهايت پيروزي از آن توست

(گاندي)

   ( عزيزاني كه قابل دانسته و قصد دارند مطالب وبلاگ حقير را در سايتها، وبلاگها و نشريات خود استفاده نمايند،  لطفا به منبع مطلب نيز اشاره فرمايند. بقول معروف، هرگونه نقل مطلب با ذكر منبع و ماخذ مجاز كه نه، مزيد امتنان است!)

    فرهنگستاني براي تخريب فرهنگها

  " الساعه كه در ايوان منزل با همشيره همايوني به شكستن لبه ي نان مشغولم خبر رسيد كه شاهزاده وثوق‌الدوله حاكم قم را كه به جرم رشاء و ارتشاء معزول كرده بودم به توصيه عمه خود ابقاء فرموده و سخن هزل بر زبان رانده‌ايد. فرستادم او را تحت الحفظ به تهران بياورند تا ... ( ادامه ي مطلب را بخوانيد)

ضرورت اقامه ي دعوي براي نسل‌كشي ۲۱ آذر در دادگاه لاهه 

     هيتلر خودكشي كرد، موسوليني كشته شد، جنگ خانمان‌سوز پايان يافت و جهان در غرقاب غم فرونشست. بازماندگان به تلاشي بزرگ براي چاره‌جويي برخاستند تا براي هميشه، جلوي جنگ و جنايت را بگيرند. زماني كه ترسايان شرق و غرب، دادگاه‌هاي جنايي متعددي چون نورنبرگ برپا كردند تا حق و عدالت را اعاده كنند، نمي دانستند در سوي ديگرجهان، در ايرانِ جسته از جنگ، ارتشي متعلق به نژادپرست‌ترين ديكتاتور تاريخ، براي سركوبي ملتي مدرن، قتل‌عام مخوفي راه انداخته و مشغول جنايت جنگي عليه بخشي از مردم خويش است.

       حتي ظهور قدرتمندِ پارادايم حقوق بشر در جهان معاصر نيز، نتوانست از نسل‌كشي خونين مردم آزربايجان در ۲۱آذرِ 1325      (۱۲دسامبر۱۹۴۶) پرده‌ بردارد. نخستين نسل‌كشي بعد از جنگ جهاني دوم را ارتش محمدرضا پهلوي مرتكب شد. اين نسل‌كشي با كتاب‌سوزي و تبعيد دسته‌جمعي و تجاوز به دختران و كودكان همراه بود. فارس‌گرايانِ بافرهنگي كه هنوز و هم‌اينك ستايش‌گر قوام‌السلطنه هستند و حمد احمد مي‌گويند، معلوم نيست چگونه ننگين‌ترين جنايت بشري عصر حاضر را توجيه مي‌كنند.

       آنان مذاكره‌كنندۀ بزرگ را در حالي ستايش مي‌كنند كه ... ( ادامه ي مطلب را بخوانيد)